Rezerwat przyrody "Długosz Królewski w Węglewicach"

Rezerwat florystyczny „Długosz Królewski w Węglewicach” leży w pobliżu Węglewic, w sąsiedztwie lokalnej drogi do Biadaszek. Powstał w 1965 roku. Jego powierzchnia wynosi 3,26 ha. Rezerwat leży w kompleksie leśnym należącym do Lasów Państwowych (Leśnictwo Foluszczyki, Nadleśnictwo Przedborów).

            Rezerwat utworzono dla ochrony największej i najokazalszej polskiej paproci – długosza królewskiego (Osmunda regalis L.). Cechą charakterystyczną gatunku są jasnozielone, pierzaste liście osadzone na długich ogonkach, osiągające do 2 m długości i 40 cm szerokości. W górnej części liście mają postać rozgałęzionych miotełek pozbawionych blaszek liściowych – w tym miejscu znajdują się odcinki zarodnionośne, w których wiosną dojrzewają zarodniki. Brunatne skupiska zarodni, wyglądające zupełnie inaczej niż pozostała część rośliny, prawdopodobnie dały początek legendzie o kwiecie paproci. Odporne na zimno podziemne kłącza długosza królewskiego są krótkie, grube, pokryte brunatno-brązowymi łuskami oraz nasadami ogonków liściowych. Można je zobaczyć wczesną wiosną, zanim zostaną zasłonięte przez rozwijające się liście.

            Długosz królewski jest rośliną objętą w Polsce ścisłą ochroną gatunkową i został wpisany do tzw. Czerwonej Księgi, w kategorii roślin zagrożonych wyginięciem. Jest jedynym w Europie, żyjącym przedstawicielem rodziny długoszowatych (Osmundaceae). Liczne kopalne gatunki z tej rodziny znane są tylko ze skamieniałości w skałach karbońskich, pochodzących sprzed około 300 milionów lat.